Waterman m/v: Caroline Docters van Leeuwen

In Waterman m/v portretteren we watermensen met interessante ideeën en bijzondere bezigheden op, aan en in het water. Dit keer: Caroline Docters van Leeuwen over de Piushaven.

Tekst Gonneke Bonting

Naam: Caroline Docters van Leeuwen (52)
Werk: schilder- en tekendocent voor volwassenen en sociaal werker/administrateur/planner/organisator/schipper bij Tilburg te Water
Schip: Groninger steilsteven de Drie Gebroeders
Woont: met John La Haye (66) en kat Pip
Water: de Piushaven in Tilburg

ZELFVERTROUWEN ‘Samen met een heleboel vrijwilligers hebben we van de Tilburgse Piushaven, die bijna ten dode opgeschreven was, een bijzondere locatie gemaakt. Ik ben meegegroeid. Ik was verlegen, maar wat er de laatste 25 jaar is gebeurd, heeft me compassie en zelfvertrouwen gegeven. Durfde ik destijds amper iemand te bellen, nu spreek ik gemakkelijk voor duizend mensen, of vaar ik rustig met een schip door het kanaal.’ NAALD EN DRAAD ‘Vroeger vond ik het fijn om altijd alles bij me te hebben en sjouwde ik een rugzak overal mee naartoe. Naald en draad, tekenspullen, zout en mosterd… Alles wat ik nodig zou kunnen hebben, nam ik mee. Sinds ik op een schip woon, heb ik automatisch alles bij me.’ ZEILKAMP ‘Met water heb ik niet altijd iets gehad.Toen ik als tiener eens op zeilkamp ging, vond ik het wel leuk. Meer niet. Ik hield meer van paarden. Waarom ik toch een watermens ben geworden, is nogal raadselachtig.’

MENEER ‘Nadat ik was afgestudeerd aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg zocht ik een originele locatie om tekenen schilderles te geven. Op een dag liep ik langs het water en besloot ik te onderzoeken of een schip daarvoor misschien geschikt was. Ik vroeg aan de man in de stuurhut: “Hoe is het leven aan boord, meneer?” Dat was mijn ontmoeting met John. We zijn nu ruim 27 jaar samen.’ ORIGINEEL SCHIP ‘We kochten de Drie Gebroeders in 1994 van een schippersweduwe in Winschoten. Als zeilschip gebouwd, vanaf de jaren vijftig gemotoriseerd en nog grotendeels in originele staat. Alles wat niet origineel is, hebben wij gemaakt. Maar met veel respect voor het erfgoed. John deed het ijzer- en houtwerk en ik puzzelde, sleep en schilderde aan de vormgeving.’ LATJES IN HET GRAS ‘In het laadruim wilde ik een atelier met plaats voor cursisten. Door de ruimte met latjes in het gras na te bouwen, beoordeelde ik of de zitplaatsen ruim genoeg waren. We maakten bergruimte en een zitkuip met daaronder de watertank. En we isoleerden en verduurzaamden het schip.’

PIUSHAVEN ‘Dat de verbouwing tien jaar duurde en nog niet helemaal klaar is, komt doordat ik elke vierkante centimeter wil benutten. Maar ook doordat we heel veel tijd in de Piushaven steken. De afgelopen jaren sliep ik daardoor vaak maar vier uur per nacht.’ SINTERKLAAS ‘Het begon ermee dat de gemeente de haven wilde afsluiten met een dam. We protesteerden en velen sloten zich bij ons aan. Sinterklaas kwam in juni 1997 zelfs over uit Spanje om zijn ongenoegen te uiten: waar moest hij aankomen zonder haven? Onze manier van protesteren was vooral om te laten zien wat voor moois de Piushaven te bieden heeft.’ ROZE WOLK ‘In een halfjaar tijd organiseerden we het eerste havenfeest, MariVin. Er kwamen honderdtwintig historische schepen en veertigduizend bezoekers. Alles was georganiseerd door amateurs. Iedereen liep die dag op een roze wolk, zo goed ging het.’

HET GROTE HAVENFEEST ‘In de jaren erna volgden nog twee keer MariVin, lichtjesfeesten in de winter, concerten en in 2009 het grote havenfeest Tilburg te Water. Dat was meteen een reünie, in verband met het tweehonderdjarige bestaan van de Landelijke Vereniging tot Behoud van het Historisch Bedrijfsvaartuig.’ ZILVEREN LEGPENNING ‘Niet alleen de bezoekers en bewoners waarderen de haven, ook de gemeente doet dat. De locoburgemeester overhandigde ons dit voorjaar de Zilveren legpenning van Tilburg. Dat was voor ons een grote verrassing en een blijk van erkenning.’ WEGBLIJVEN ‘De haven geeft me een gevoel van onmisbaar zijn. Maar dat ik me kan verplaatsen, met alles wat ik nodig heb binnen handbereik, vind ik nog steeds een van de mooie dingen van het wonen op een schip. Ik zou dan ook heel graag een halfjaar, driekwart jaar, wegblijven. Samen varen door Frankrijk, over de meren bij Berlijn, of gewoon in Nederland.’

Ben je of ken je een bevlogen waterman of -vrouw? Mail naar r edactie@vlotmagazine.nl.